آیا می دانید چرا قارچ های دکمه ای تنها قارچ هایی هستند که باید پوست گرفته شوند؟
باید به یک قرن پیش برگردید و اصطلاح “قارچ های پرورشی” را درک کنید. آنها در معادن می رویند و کود اسب به عنوان کود استفاده می شد.
“قارچ پاریس” نام اشتباهی دارد، از آنژو و به طور دقیق تر از شهر سامور می آید.
منشا قارچ دکمه ای امروز به لویی چهاردهم برمی گردد، بنابراین به لطف La Quintinie، باغبان پادشاه، در ورسای متولد شد.
بعدها، در زمان ناپلئون سوم، همین قارچ ها در دخمه ها و دیگر معادن معادن پاریس کشت شدند.
زمانی که ساخت متروی پاریس شروع شد، آنها نامطلوب شده بودند و به آنژو مهاجرت کردند، جایی که اکنون در سواحل لوار، در معادن متعددی که در سنگ سفیدی به نام “توفو” حفر شده بودند، رونق یافتند.
در این گالری ها، دمای هوا خنک است.
در تمام طول سال (حدود 15 درجه سانتیگراد) و رطوبت ثابت.
Saumur که به خاطر مدرسه سواره نظام “Cadre Noir” معروف است، مدفوع اسب مورد نیاز برای تولید کمپوست مورد استفاده برای رشد این قارچ ها را فراهم می کند.
فرانسه 200000 تن قارچ دکمه ای تولید می کند که 45000 تن آن برای بازار “تازه” در نظر گرفته شده است، 70 درصد از این تولید از منطقه Saumur است.
تولید کنندگان اصلی قارچ های پرورشی در جهان عبارتند از: ایالات متحده آمریکا، چین و هلند.
“قارچ دکمه ای” از خانواده “Agaricaceae” از جنس “Agaricus”، گونه Bisporus است.
گونه “وحشی” یا طبیعی این قارچ “Rosé des Près” یا “agaricus campestris” است که بدون شک بهترین قارچ است، این قارچ در گروه های بزرگ در اواخر تابستان پس از باران در مراتع رشد می کند، هرگز در جنگل، همچنین با بوی قوی قارچی آن شناخته می شود.
آگاریک های کشت شده از نسلی به نسل دیگر انتخاب شدند تا در نهایت دو رقم مختلف به دست آید.
“سفید” که به خوبی پیش نویس ها را در معدن تحمل می کند و “بلوند” خوش طعم تر، که ته گالری های سرپوشیده تر را ترجیح می دهد.
