میوه اگر در هنگام ضربه زدن صدای فلزی تولید کند آماده برداشت است.
شرایط محیطی خاصی می تواند باعث ترک خوردن پوست انار شود، از جمله باران، باد و آبیاری ناکافی. به طور کلی ساقه در هنگام برداشت برداشته می شود تا از آسیب به سایر میوه ها در طول فرآیند حمل و نقل و جابجایی جلوگیری شود.
در شمال و مرکز فلوریدا، میوه انار از جولای تا اکتبر می رسد.
میوه ها باید در دمای خنک حمل شوند و در جعبه های چوبی یا در سبدهایی که با کاغذ یا نی پوشانده شده اند، بالشتک شوند.
برخی از پرورش دهندگان از موم برای پوشاندن میوه استفاده می کنند تا ظاهر آن را بهتر کنند.
رطوبت نامناسب می تواند منجر به کپک خاکستری شود که در اثر عفونت قارچی Botrytiscinerea ایجاد می شود.
قارچ Botrytis cinerea را می توان با استفاده از یک قارچ کش تایید شده یا با نگهداری انار در یک فضای غنی شده با دی اکسید کربن 15 درصد پیشگیری کرد.
در کالیفرنیا، یک قارچ کش تایید شده به نام فلودیوکسونیل (Scholar) روی انار با حداکثر مقدار باقیمانده 5 پی پی ام استفاده می شود.
انارها را باید در محلول قارچ کش غوطه ور کنید زیرا هاگ های قارچ معمولاً در ناحیه کاسه گل میوه هستند که ممکن است با سمپاشی به اندازه کافی پوشش داده نشود.
پس از آن، رطوبت سطح باید با جریان هوا حذف شود تا از رطوبت آزاد روی میوه در جعبه حمل جلوگیری شود.
اگرچه میوه ها ماندگاری طولانی دارند، اما انار مستعد از دست دادن آب و آسیب فیزیکی در اثر سایش، ضربه، فشرده سازی و حتی ارتعاش است.
نگهداری میوه ها در دمای 32 درجه فارنهایت تا 41 درجه فارنهایت و حفظ رطوبت نسبی 80 تا 85 درصد می تواند با حفظ کیفیت بازار، عمر نگهداری میوه انار را تا 6 تا 7 ماه افزایش دهد.
هنگامی که میوه ها در دمای اتاق نگهداری می شوند، رنگ پوست تیره تری پیدا می کنند و ممکن است تا چند هفته باقی بمانند.
دمای بالاتر و نگهداری طولانی مدت منجر به تجزیه داخلی و افزایش کم آبی می شود و باعث سفت شدن و چروک شدن پوست میوه می شود. چروکیدگی گاهی اوقات برای حفظ کیفیت و رنگ سطح و کاهش از دست دادن رطوبت استفاده می شود.
آسیب سرماخوردگی به دلیل نگهداری نامناسب یک اتفاق رایج است. آسیب سرمایی زمانی رخ می دهد که میوه در طول نگهداری در معرض دمای کمتر از 41 درجه فارنهایت قرار گیرد.
این میوه دارای تغییر رنگ قهوه ای پوست، حفره دار شدن و افزایش حساسیت به پوسیدگی زودرس خواهد بود. آریل ها رنگ غنی و قرمز خود را از دست می دهند و غشاهای سفید قهوه ای می شوند.
