عسل کوهی کردستان ممکن است هنوز دارای برخی مواد معدنی مانند پتاسیم، منیزیم، سدیم، کلسیم، فسفر، آهن، منگنز، کبالت و مس باشد. مطالعات نشان می‌دهد که عسل می‌تواند حاوی چندین نوع مواد معدنی باشد، اما پتاسیم بیشترین فراوانی را در انواع مختلف عسل دارد.
هنوز هم می توان کاروتنوئیدها، فلاون ها و آنتوسیانین ها را یافت که به عملکرد آنتی اکسیدانی عسل کمک می کنند. حدود 80 ترکیب معطر از جمله اسیدهای کربوکسیلیک، آلدئیدها، کتون ها، الکل ها، هیدروکربن ها و فنل ها در عسل شناسایی شده است.
این ترکیبات همچنین به خواص ارگانولپتیکی عسل کمک می کنند. ظاهر عسل از تقریباً بی رنگ تا قهوه ای تیره متغیر است. می تواند مایع، چسبناک یا جامد باشد. طعم، عطر و ترکیب آن بسیار متفاوت است، بسته به منبع گلی که زنبور عسل در آن شهد را جمع آوری می کند. با این حال، برخی از عوامل محیطی می توانند به شدت بر ترکیب عسل تأثیر بگذارند، مانند دما و رطوبت.
عسل غذایی حاوی کربوهیدرات های پر انرژی است، زیرا 95 تا 99 درصد کل مواد جامد را قندها تشکیل می دهند که به راحتی قابل هضم هستند، زیرا شبیه به بسیاری از میوه ها هستند.
پروتئین ها و آنزیم های موجود در عسل اغلب ارزش غذایی قابل توجهی ندارند، زیرا معمولاً به مقدار کافی وجود ندارند. تعدادی از ویتامین های ضروری مانند ویتامین K، B1، B2، B6 و C در عسل وجود دارد، اما به طور کلی در سطوح ناچیز.
محتوای معدنی عسل متغیر است، معمولاً عسل‌های تیره‌تر دارای مقادیر قابل‌توجهی مواد معدنی هستند، اما عسل را می‌توان یک شیرین‌کننده مغذی در نظر گرفت، عمدتاً به دلیل محتوای فروکتوز بالای آن.
عسل علاوه بر ارزش غذایی، پتانسیل بالایی در پزشکی دارد. هزاران سال است که مورد استفاده قرار گرفته است و اکنون به طور گسترده به عنوان یک داروی جایگزین مورد مطالعه قرار گرفته است. عسل از آنجایی که بسیار اسیدی است و دارای قند بسیار بالایی است، محیط مناسبی برای باکتری ها نیست. این باعث یک اثر اسمزی می شود که از رشد باکتری ها جلوگیری می کند، این اثر به معنای واقعی کلمه باعث خشک شدن باکتری ها می شود.
