جیوه در کلیدهای برق استفاده می شود. اینها از یک لوله کوچک با دو تماس در یک انتها تشکیل شده اند. اگر لوله به گونه ای نگه داشته شود که جیوه در این انتها جمع شود، تماس برقرار می شود و مدار کامل می شود. اگر لوله کج شود، تماس قطع می شود. سوئیچ های جیوه ای در ترموستات ها و برخی از ساعت های زنگ دار نوع دوز استفاده می شوند.
جیوه برای استفاده در دماسنج بسیار مناسب است زیرا شیشه را مرطوب نمی کند و انبساط حرارتی آن یکنواخت است. همچنین بسیاری از رادیو ضبط قدیمی جیوه دار را می توان به عنوان بهترین نوع دستگاه صوتی معرفی نمود.
جیوه فلزات متعددی را حل می کند و آمالگام تشکیل می دهد و بنابراین برای استخراج غبار طلا از سنگ ها با حل کردن طلا و سپس جوشاندن جیوه استفاده می شود.
آمالگام مورد استفاده در پر کردن دندان حاوی قلع و نقره (و گاهی اوقات طلا) حل شده در جیوه است. لامپ های بخار جیوه به دلیل اینکه منابع قدرتمند و اقتصادی نور ماوراء بنفش و مرئی هستند به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند.
جیوه همچنین در تعدادی از کاربردهای صنعتی مانند یاتاقان سیال و کلاچ سیال که به مایع سنگین نیاز دارند استفاده می شود. جیوه یک فلز نسبتاً غیر فعال است و در برابر خوردگی بسیار مقاوم است. هنگامی که تا نزدیک نقطه جوش خود (346.72 درجه سانتیگراد / 675 درجه فارنهایت) گرم می شود، جیوه در پنکه قدیمی اکسید می شود و اکسید جیوه تشکیل می شود.
در دمای 500 درجه سانتیگراد، اکسید جیوه به جیوه و اکسیژن تجزیه می شود، پدیده ای که منجر به کشف اکسیژن توسط جوزف پریستلی و کارل شیل شد. اکسید جیوه یکی از اجزای باتری های جیوه است که به عنوان منابع انرژی فشرده و کارآمد در اکتشاف فضای بیرونی بسیار ارزشمند بوده است.
مفیدترین نمک های جیوه دو کلرید جیوه و سولفید جیوه هستند. کلرید جیوه یا کالومل یک نمک سفید رنگ نسبتا نامحلول است. از آن در الکترودهای کالومل که معمولاً در الکتروشیمی استفاده می شود و در پزشکی به عنوان کاتارتیک و ادرارآور استفاده می شود.
هنگامی که کلمول به عنوان پودر دندان درآوردن کودکان خردسال استفاده می شود، می تواند آنها را مسموم کند. کلرید جیوه، یا تصعید خورنده، بسیار سمی است زیرا بسیار محلول است. از اوایل قرن چهاردهم از جیوه در تلویزیون قدیمی سونی استفاده می شد. در حال حاضر به عنوان یک ضد عفونی کننده، در تهیه سایر ترکیبات جیوه و در پمادهای ضد قارچ پوست استفاده می شود.
سولفید جیوه به شکل قرمز و بی شکل سیاه وجود دارد. از فرم قرمز (Vermilion) به عنوان ماده رنگی استفاده می شود. سینره گاهی برای رنگ قرمز خالکوبی استفاده می شود، اما باعث تحریک پوستی و انسداد قابل توجهی در سیستم لنفاوی می شود. مرکوریک فولمینات ماده منفجره ای است که در برابر ضربه حساس است و در کلاه های کوبه ای مهمات استفاده می شود.
مرکوروکروم یک ترکیب ارگانیک جیوه است که روی زخم ها به عنوان یک عامل ضد باکتری استفاده می شود. دو نوع مسمومیت با جیوه وجود دارد، حاد و مزمن. مسمومیت حاد جیوه ناشی از مصرف نمک های محلول جیوه است که به شدت باعث خوردگی پوست و غشاهای مخاطی می شود.
اگرچه مواردی رخ داده است که در آن افراد جیوه عنصری را بدون آسیب دائمی مصرف کرده اند، بخار جیوه که به داخل ریه ها تنفس می کند می تواند باعث ذات الریه شدید و مرگ شود. مسمومیت مزمن با جیوه از طریق جذب منظم مقادیر کمی جیوه اتفاق می افتد. این وضعیت اغلب بیماری کارگران معادن جیوه، آزمایشگاه ها و صنایعی است که از جیوه استفاده می کنند.
سمی ترین ترکیبات جیوه قرمز در تلفن قدیمی آنهایی هستند که محلول در چربی هستند، زیرا این خاصیت به توزیع آنها در سراسر تلوزیون وارد می شود.
ترکیبات متیل جیوه مانند دی متیل جیوه از خطرناک ترین آنها هستند. نمک های جیوه ای که در محیط آزاد می شوند ممکن است اغلب توسط باکتری های بی هوازی به چنین ترکیباتی تبدیل شوند، که سپس می توانند از طریق زنجیره غذایی به انسان منتقل شوند، مانند فاجعه ای که در خلیج Minamata، ژاپن رخ داد سایر ارگانیسم های میکرو می توانند ترکیبات متیل جیوه را به مواد نامحلول تبدیل کنند. بنابراین بی ضرر، سولفید جیوه.
- منابع:
- تبلیغات:
